Κανόνας νούμερο ένα και απαράβατος: Ακούμε τη διαίσθησή μας. Το σώμα μας έχει μνήμη και αποθηκεύει εικόνες. Σε όλους μας έχει συμβεί να ακούμε κάποιο συνομιλητή μας και ενώ τα λόγια του μας φαίνονται απολύτως...
λογικά και αληθινά, όμως κάτι μας ψιθυρίζει πως δεν λέει την πάσα αλήθεια. Αυτό το κάτι είναι ένα μήνυμα από τον εγκέφαλό μας που θέλει να μας προφυλάξει, καθώς είναι εξασκημένος να σκανάρει κάθε εικόνα που βρίσκεται μπροστά του και να αποκωδικοποιεί σήματα που τον διευκολύνουν να δράσει ανάλογα! Και γιατί δρα έτσι η διαίσθηση; Μα επειδή κι εμείς έτσι συμπεριφερόμαστε όταν λέμε ψέματα. Όταν οι δύο γλώσσες -προφορική και του σώματος δεν έχουν αντιφάσεις, αυτό που λέγεται, το αποδεχόμαστε ως αληθινό. Όταν όμως υπάρχει αντίφαση ανάμεσα σ' αυτά που λέμε και στον τρόπο που τα λέμε, τότε κάτι αρχίζει να μην πηγαίνει καλά...
Η στάση του σώματος μπορεί να φανερώνει το ψέμα, καθώς υποφέρει συνειδητά ή ασυνείδητα από την αντιστοιχία σκέψης και έκφρασης. Έτσι μπορεί να εμφανίζει: Απότομες βαθιές εισπνοές ή εκπνοές με ξεφύσημα και ήχο. Καθώς σε κάθε ψέμα αυξάνονται οι καρδιακοί παλμοί, η αναπνοή γίνεται άρρυθμη, ρηχή και γρήγορη. O ψεύτης παίρνει βαθιά ανάσα, γιατί νιώθει σαν να πνίγεται. Επίσης παρουσιάζεται νευρικότητα σε όλο το σώμα που μπορεί να εμφανιστεί με πολλούς τρόπους όπως να πηγαίνει μπρος πίσω ο άλλος, να κινεί σπασμωδικά ή χωρίς νόημα τα άκρα του, να στρέφει τα πέλματα μακριά μας!
Η φωνή είναι άλλο ένα σημάδι που μπορεί να εκδηλώνεται είτε ασυνείδητα με τρέμουλο, κόμπιασμα... είτε συνειδητά γενόμενη πιο σταθερή, δυναμική και στομφώδης. Μια συνηθισμένη αλλαγή στη φωνή είναι να γίνεται από τη μια διστακτική προσπαθώντας να εφε'υρει τη διακαιολογία και την επόμενη στιγμή γρήγορη,προκειμένου να ξεφύγει και να δείξει ότι ήξερε τι ήθελε να πει. Όσο για τα μάτια, η συνηθέστερη εκδοχή είναι το χαμηλωμένο βλέμμα. Άλλες φορές στιγμιαία μας κοιτά και ακαριαία αποσύρεται, σαν να δυσκολεύεται να αντέξει το δικό μας βλέμμα. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις το βλέμμα βυθίζεται στο κενό, σαν να διαβάζει κάποιος ένα αόρατο κείμενο. Άλλοτε μπορεί να επιχειρεί να μας κοιτάξει στα μάτια, με μισόκλειστα όμως βλέφαρα, σαν να προστατεύεται. Η πιο εμφανής προσποίηση κάποιου που γνωρίζει τη γλώσσα του σώματος, είναι να επιχειρήσει να μας κοιτά κατευθείαν στα μάτια, αλλά με υπερβολικό τρόπο, προκειμένου να «δείχνει» ειλικρινής. Πολλοί κατεξοχήν ψεύτες συνηθίζουν να στρώνουν τα φρύδια τους την ώρα που μιλούν, ή γενικά να φτάχνονται- κάτι που ψυχολογιά παραπέμει σε προσπάθεια διόρθωσης της εικόνας.
Κάποιος που λέει ψέμματα, συνηθίζει να αγγίζει τη μύτη του όπως και τα αυτιά του. Η αντίφαση που υπάρχει λόγω του ψεύδους δημιουργεί μια υπερδιέγερση στην περιοχή που εμφανίζεται σαν φαγούρα, μικρή ενόχληση, ύγρανση κλπ, ενώ ένα ασυνείδητο μασάζ στο λοβό προσπαθεί να ηρεμήσει τον αγχωμένο ανειλικρινή μας συνομιλητή. Δεν είναι λίγες οι φορές που, ενώ κάποιος λέει ψέματα, νιώθει πίεση και πνίξιμο στο λαιμό. Έτσι ξυσίματα γύρω από το λαιμό ή τον αυχένα ή το δάχτυλο γύρω από την μπλούζα που καλύπτει το λαιμό είναι ασυνείδητες κινήσεις αποφόρτισης. O συνομιλητής καλύπτει το στόμα του με τα δάχτυλά του. Άλλοτε δαγκώνει τα χείλη του ή γλείφει με τη γλώσσα τα δόντια του. Είναι σαν να προσπαθεί να το κλείσει το στόμα του, για να μη φανεί το ψέμα που εκστομίζει.
Τέλος, υπάρχει άλλο ένα σημαντικό tip: Ο ανθρώπινος εγκέφαλος χωρίζεται σε αριστερό και δεξί ημισφαίριο. Το δεξί ειναι της μνήμης και το αριστερό της φαντασίας (εκτός αν ειναι αριστερόχειρας κάποιος οπότε συμβαίνει το αντίθετο) όταν κάνουμε μία ερώτηση απλή: π.χ. 'τι έφαγες χτες;' τότε το βλέμμα ανατρέχει επάνω δεξιά στο ημισφαίριο της μνήμης για να αναζητήσει την απάντηση. Όταν κάνουμε μία ερώτηση σε κάποιον και θέλει να πει ψέματα, τότε το βλέμμα ανατρέχει στο αντίθετο ημισφαίριο εγκεφάλου που ειναι της φαντασίας μιας και δεν υπάρχει τέτοιο περιστατικό στο ημισφαίριο της μνήμης.
Τέτοιες χειρονομίες, βέβαια μπορεί να εμφανιστούν ασυνείδητα σε μια συζήτηση, σε αδιάφορες στιγμές, και τότε δεν έχουν απαραίτητα την υπόνοια ψεύδους. Είναι αποδεδειγμένο ότι το σώμα δεν λέει ψέματα, αλλά για να το μάθουμε συνειδητά χρειάζεται παρατηρητικότητα, πολλές φορές πρέπει να συνδυάσουμε 2 ή 3 μικρά σήματα του σώματος για να βγάλουμε ασφαλέστερο συμπέρασμα. Γι' αυτό μη βιαστούμε με μεμονωμένα στοιχεία να βγάλουμε συμπεράσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου