Παραδοσιακό σκαρί εκεί που του πρέπει...

                                     Παραδοσιακό σκαρί εκεί που του πρέπει... Το αλιεύσαμε από το face book....μας άρεσε...και το αναδημοσιεύουμε

                          Μπράβο Μαργαρίτα....για το θέμα και το ύφος του κειμένου σου.....!

Ηταν το βράδυ στις 27 Απριλίου του 2001, όταν ο Δαίδαλος αναχώρησε.

 Οι περισσότεροι Γυθειάτες είχαν ακούσει, πως αργά ή γρήγορα αυτό θα συνέβαινε, μα η αναχώρηση του έγινε σεμνά και αθόρυβα, χωρίς επισημότητες και ανακοινώσεις, όπως σεμνή ήταν και η ζωή του στην πόλη μας.

 Έτσι ελάχιστοι Γυθειάτες αντιλήφθηκαν ότι αυτή τη φορά που ο Δαίδαλος έβγαινε απ’ το λιμάνι, θα ήταν και η τελευταία. Στο λιμάνι του Γυθείου, είχαν μαζευτεί τα μέλη της οικογένειας που τον είχε και κάποιοι φίλοι για να τον αποχαιρετήσουν. Οι καπετάν Γιάννης και Δημήτρης Κρητικός, τον οδήγησαν αργά έξω από το λιμάνι κι έβαλαν ρότα για το Πέραμα. Συγκινημένοι τράβαγαν τη μπουρού ξανά και ξανά, αφήνοντας πίσω το λιμάνι και τους ανθρώπους που τους αποχαιρετούσαν.

 Πώς να πιστέψουν πως το λιμάνι που στάθηκε δεύτερο σπίτι τους, δε θα το αντίκριζαν ποτέ ξανά από τη γέφυρα του Δαίδαλου; Οι δύο άγκυρες στην πλώρη του Δαίδαλου, πάντα έμοιαζαν με μάτια, όπως μου έλεγε ο γιος του Δημήτρη Κρητικού και πλήρωμα του Δαίδαλου, Γιώργος, μα αυτή τη φορά, τα μάτια ήταν γεμάτα δάκρυα.

 Όσοι Γυθειάτες αντιλήφθηκαν από τους συνεχείς αποχαιρετιστήριους συριγμούς του σκάφους, ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που το έβλεπαν στο Γύθειο, αποχαιρετούσαν κι αυτοί σιωπηλά, το όμορφο liberty.

Το λιμάνι θα έχανε το στολίδι του και ο «αφανής ναύτης», το άγαλμα, που για χρόνια έδενε μπροστά του ο Δαίδαλος, θα έχανε την παρέα του. «Δεν έχει τέλος τούτο το ταξίδι που ζητάει το τέλος» λέει δια στόματος Γιάννη Ρίτσου και με υψωμένο το χέρι, αποχαιρετάει κι αυτός το γερο Δαίδαλο, που όντως μπορεί να κάνει το τελευταίο του ταξίδι, αλλά δε θα φτάσει στο τέλος.

Ο Δαίδαλος ναυπηγήθηκε το 1957 στο καρνάγιο του Περάματος, από το γνωστό καραβομαραγκό Γιώργο Ψαρρό για λογαριασμό της οικογένειας Σταθάκη και δούλευε ως ανεμότρατα στα παράλια της Κρήτης και της Λιβύης για δεκαεπτά χρόνια, προτού αποφασίσουν να τον πουλήσουν.

 Τα αδέλφια Γιάννης και Δημήτρης Κρητικός τον αγόρασαν τον Ιούλιο του 1974 και τον έφεραν στο Γύθειο το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους. Ανοιχτό σκάφος, τύπου liberty (ελευθερία), με δυο κατάρτια και στρογγυλεμένες πρύμνη και πλώρη, άραζε τα 25 του μέτρα στο λιμάνι μας και έδινε τον τίτλο της πόλης, που φωτογράφιζαν οι επισκέπτες σε αμέτρητες φωτογραφίες, μια και στην πρύμνη του είχε γραμμένη τη λέξη «Γύθειο».

 Σκαρί μοναδικό, φτιαγμένο στο χέρι από μάστορα εμπνευσμένο, δε χρειάστηκε σχέδια για να ναυπηγηθεί, παρά μόνο το μεράκι, το ταλέντο και την πρακτική γνώση του ναυπηγού του. 

Γνώση μεράκι και έμπνευση, που είναι εμφανή σε όλες τις λεπτομέρειες του σκάφους, ακόμα και για τα μάτια του αδαούς.

· 

• Margarita Karlafti 

  
  

  
  

  Η Ευρωπαϊκή κοινότητα την τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα, αποφάσισε να μειώσει κατά 20% την αλιευτική δράση στη Μεσόγειο, ως προληπτικό μέτρο ενάντια στην υπεραλίευση.

  
  

  
  

  

  πριν από 39 λεπτά · Μου αρέσει!
•  Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, χρηματοδοτούσε με σημαντικά ποσά την απόσυρση των αλιευτικών σκαφών, με βασική προϋπόθεση αυτά να καταστρέφονται και να μην κατασκευάζονται νέα προς αντικατάστασή τους.
•  Βάσει αυτών των προγραμμάτων που ξεκίνησαν το 1991, υπολογίζεται πως καταστρέφονταν περίπου διακόσια σκάφη ετησίως, από τα οποία τα περισσότερα ξύλινα και παραδοσιακά, μια και οι ιδιοκτήτες αυτών, ήταν σε προχωρημένη ηλικία, δυσκολεύονταν να αντέξουν το υψηλό κόστος 
• συντήρησής τους, και τα παιδιά τους συνήθως δεν ακολουθούσαν το επάγγελμα. Η απόφαση ήταν δύσκολη για τους Γιάννη και Δημήτρη Κρητικό, όμως μια και όλα συνηγορούσαν υπέρ της απόσυρσης, με πόνο ψυχής αποφάσισαν το 1999, να ενταχθούν και αυτοί σε πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής κοινότητας, για να «κόψουν» το Δαίδαλο και να αποσυρθούν από την ενεργό δράση.
•  Το πεπρωμένο όμως του Δαίδαλου, δεν ήταν να τελειώσει έτσι άδοξα το ταξίδι του.
• 
  
• Όμως ο Δαίδαλος έχει να επιδείξει και άλλα προσόντα! Καθότι παραδοσιακός πανέμορφος και φιλόξενος, δεν ξέφυγε της προσοχής των δημοσιογράφων, που αφού αναγνώρισαν την αξία του, δεν του στέρησαν τη δημοσιότητα που του άρμοζε. 
• Έτσι λοιπόν, όταν συζητήθηκε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να «κοπεί», όπως λέγεται, δηλαδή να τον κομματιάσουν, μια ολόκληρη εκπομπή στήθηκε γι αυτόν το 2000, στο δημοσιογραφικό «Μαύρο κουτί» του Mega channel, για την προστασία των παραδοσιακών σκαφών, κάνοντάς τον μια τηλεοπτική διασημότητα.
• 

    Margarita 

  
  

  
  

  Έτσι ο Δαίδαλος δε βρίσκεται πια στο λιμάνι του Γυθείου, όπου πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, αλλά από το 2001 και μετά, συνταξιούχος πια, βρίσκεται στο λιμάνι του Περάματος, ανάμεσα σε άλλα παραδοσιακά σκάφη, επιδεικνύοντας την περήφανη στρογγυλή του πλώρη και τα διπλά του κατάρτια, ως προστατευόμενο παραδοσιακό αλιευτικό. 

  
  

  
  

  
• Ας ελπίζουμε και οι νέοι ιδιοκτήτες του να τον αγαπούν και να τον συντηρούν το ίδιο καλά με τους παλιούς, έτσι ώστε να βρίσκεται εν ζωή και να μπορούν να τον χαίρονται και να τον καμαρώνουν και οι επόμενες γενιές.
•  Γιατί ο Δαίδαλος πέρα από παραδοσιακό σκάφος, είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας μας, που πάντα θα θέλουμε να ξέρουμε πως βρίσκεται σε καλά χέρια, χωρίς να μπαίνει τέλος το ταξίδι του...
•  Το 2000 ανακαλύφθηκε από τους δημοσιογράφους Λάμπρο Χαβέλα και Σοφία Παπαϊωάννου, που με αφορμή την πίκρα του καπετάν Γιάννη που θα αναγκαζόταν να κόψει ένα τόσο παραδοσιακό, αξιόπλοο και καλοσυντηρημένο σκαρί, ανακίνησαν το θέμα της καταστροφής των παραδοσιακών σκαφών στο «Μαύρο κουτί».
• «Είναι σαν να καταστρέφουμε τα νεοκλασικά μας κτίρια» ειπώθηκε στη διάρκεια της εκπομπής. Ανακινήθηκε λοιπόν το θέμα και ξεκίνησε μια προσπάθεια διάσωσης για το Δαίδαλο, που αναδείχθηκε, από τα ελάχιστα εναπομείναντα σκάφη αυτού του τύπου, αλλά και για άλλα παραδοσιακά αλιευτικά, που διαφορετικά θα καταστρέφονταν. 
• Η Ελένη Κρητικού και ο γιος του Δημήτρη Κρητικού, Χρήστος, τα έβαλάν με το τέρας της γραφειοκρατίας, πήγαν σε υπουργεία, επιτροπές, οργανισμούς και λοιπές υπηρεσίες και το 2001, κατάφεραν μετά από αγώνα, να το νικήσουν και να μαζέψουν εγκαίρως, όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά, για τη σωτηρία του Δαίδαλου. Το μόνο που έμενε πια, στην οικογένεια Κρητικού, ήταν να διαλέξει το νέο ιδιοκτήτη και το νέο τόπο διαμονής του Δαίδαλου. 
• Από τους υποψηφίους, προτιμήθηκε ο δήμος Περάματος, που γνώριζε το Δαίδαλο από τη στιγμή της γέννησής του αλλά και τις ετήσιες εργασίες συντήρησης του, στο ναυπηγείο κάθε καλοκαίρι.
• Μέσω του συλλόγου προστασίας παραδοσιακών αλιευτικών σκαφών «Αγ. Νικόλαος» λοιπόν, ο Δήμος Περάματος αγκάλιασε την προσπάθεια διάσωσής του και έγινε ο νέος ιδιοκτήτης του όμορφου liberty, καθώς και άλλων προς απόσυρση παραδοσιακών σκαφών.